Waar is het vuurtje voor Ito Thermie bij jou ontstaan?
Ik kwam ermee in aanraking tijdens een meditatie training. Ik raakte geblokkeerd, spanning zette zich vast in mijn nek en rug. Met flinke hitte ging de trainster toen met een paar krachtige bewegingen over mijn ruggengraat en nek. Dat was bevrijdend. Ik stond weer open.
Waarom ben je de opleiding gaan doen?
Ik kreeg op enig moment een flyer over een basistraining in België. Ik raakte zo enthousiast, de tekst en uitleg ging verder volledig langs me heen, hoe ik me ook op de tekst probeerde te concentreren. Die bevlogenheid is gebleven. Toen ik na vijf jaar mijn professionele graad haalde straalde ik van oor tot oor.
Hoe is het verder gegaan?
Deel van de opleiding is om jezelf dagelijks een behandeling te geven. Ik ben dat iedere dag gaan doen, en blijven doen. Ik was mezelf nog niet eens zo bewust van het effect. Dat kwam pas toen mijn docent een jaar later in de opleidingsgroep zei ‘’kijk naar Latifa, zij is letterlijk en figuurlijk een warmer mens geworden’’. Ik dacht
‘verrek, dat is waar’. Als je koud bent van binnen, dan denk je ook koud, ook over jezelf. Dat was echt veranderd. Ook letterlijk: warme voeten en handen. Deze feedback heeft me enorm gemotiveerd. De warmte heeft op allerlei lagen
effect, ook al besef je dat zelf niet altijd. Daar is dan die ander voor nodig, die het verschil ziet met een jaar daarvoor.
Latifa Slagter
Wat brengt het je om behandelingen te geven?
Ik voel me na met iemand gewerkt te hebben, verbonden en open. Dat ken ik niet in die mate in eerder werk wat ik heb gedaan. De behandeling neemt mij net zo goed mee in een dieper contact met mezelf. Ik kan dit werk ook niet doen vanuit hectiek, waar ik eerder in werk wel toe geneigd was. Om te zorgen dat ik aanwezig ben voor ik een behandeling in ga, ga ik bijvoorbeeld even met mijn voeten in zout water zitten, om te aarden. Dat is een waardevolle gewoonte in de dag.
Het werken met Ito Thermie heeft ook iets wonderlijks wat me enthousiast maakt. Zoals bijvoorbeeld met een 10 jarige jongen die hier naar binnen komt, na met zijn hand tussen een autodeur te zijn gekomen. Daar blaas ik warmte over heen, ik zie die hand ontspannen, de pijn trekt weg, de jongen loopt opgelucht weer naar buiten en heeft er verder nauwelijks nog last van gehad. Daar doet met goed. Ik raak ook verheugd wanneer een buik gaat borrelen, als er ontspanning komt. Of wanneer een ontsteking verdwijnt. Deze voorbeelden waar de kracht zo concreet zichtbaar is, heb ik ook nodig om daar waar de behandeling subtieler werkt, op lagen die minder zichtbaar zijn, het niet te weten en te vertrouwen.
En ik geniet van de diepe stilte die in een behandeling kan ontstaan. Als een heilige ruimte. Of zoals ze op z’n Japans zeggen: Natsukashii. Tijdens de opleiding, wanneer een behandeling werd opgenomen, had ik de neiging om de camera uit te zetten als dat punt werd bereikt, bij de afsluiting op de buik. Het paste mij niet om dan door te filmen. Daar kan je alleen maar zijn. Het contact met die ruimte is me dierbaar.
Leuk: kijk hier om Latifa aan het werk te zien tijdens een introductie Ito Thermie.